ADHD staat voor ‘Attention Deficit Hyperactivity Disorder’ ofwel: ‘aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit’. De belangrijkste aanwijzingen zijn onoplettendheid (aandachtstekort), impulsiviteit en hyperactiviteit. Soms een daarvan, maar meestal een combinatie – waarbij het ene gedrag vaak sterker is dan het andere. Er is pas sprake van ADHD als de kenmerken er al vanaf de kinderleeftijd zijn.
Maar als een kind zich impulsief en hyperactief gedraagt, betekent dat zeker niet automatisch dat hij of zij ADHD heeft. Het kan ook een tijdelijke reactie zijn op een traumatische gebeurtenis of een spannende periode. Rusteloosheid kan bijvoorbeeld ook het gevolg zijn van angst.
Bij veel volwassenen worden symptomen van ADHD vaak onterecht toegeschreven aan hun persoonlijkheid. Bijvoorbeeld bij:
- concentratie- en aandachtsproblemen;
- vaak dingen kwijt zijn;
- een minder goed organisatievermogen.
Vaak hoor je dat volwassenen met ADHD steeds beter worden in het omgaan met hun symptomen. Ze kiezen bijvoorbeeld vaker voor beroepen waarin hun gedrag minder storend of zelfs voordelig kan zijn.